کد مطلب:1959 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

من هميشه احساس ميكنم همه را دوست دارم مخصوصا يكي از دوستان نزديكم را، ولي فكر ميكنم هيچ كس مرا دوست ندارد و دوستي يك طرفه است، لطفا در اين مورد راهنمايي بفرماييد.

خواهر محترم! دوست داشتن مردم بر دو نوع متصور است:

1 - گاهي انسان به خاطر حس نوع دوستي و فطري به هم نوعانش علاقهمند است و همه مردم را دوست دارد و هيچ گونه نفرتي از آنها به دل نميگيرد كه اين صفت بسيار پسنديدهاي است و مهرباني با مردم از طرف بزرگان دين امري ستودني به شمار آمده است.

پيامبر گرامي اسلام(ص) فرمود: مؤمنان از نظر مهرورزي و عطوفت نسبت به يكديگر مانند يك پيكرند كه هرگاه عضوي از آن دچار دردي شود، ساير اعضا همدردي خود را با آن عضو ابراز ميكنند و به كمكش ميشنابند.(1) اين نوع دوستي به طول عام و فراگير است وانتظار و توقعي در پي آن نيست.

2 - علاقهمندي به نوع ديگر هم وجود دارد و آن علاقه اختصاصي به فرد يا افرادي خاص به عنوان دوست است و از اين نوعي دوستي انتظاراتي دارد كه اگر اين مسئله (علاقهمندي) طرفيني باشد، آن گاه رفاقت، پايه و ريشه ميگيرد و اين حس متقابل نياهزاي يكديگر را بر آورده ميكند، اما همواره اين طور نيست، بلكه از ميان چنين روابطي حس زيادت خواهي و توقع بالا موجب ايجاد واكنش شده و يكي از طرفين به علت همين زيادت خواهي شديدا متوقع شده و وقتي ميبيند توقعاتش برآورده نميشود به خود خوري ميپردازد و بر اين گنان است كه شخص مقابل او رإ؛ ّّ دوست ندارد و گاهي نيز دوستي كاملا يك طرفه است كه بايد شعر معروف بابا طاهر را به او متذكر شد كه:

چه خوش بي مهرباني هر دو سر بي

كه يك سر مهرباني درد سر بي

در عين حال اگر زمينههاي علاقهمندي با دوست مورد نظرتان فراهم است، بهتر است با تهيه هديه و اظهار علاقهمندي پايههاي آن را تحكيم بخشيد، خواهر گرامي! اين قاعده كلي است كه بايد آن را در طور زندگي مد نظر قرار دهيد.

پي نوشتها:

1 - سفينه البحار، ج 1، ص 13.